Ο σύγχρονος τρόπος ζωής χαρακτηρίζεται από πολυπλοκότητα και απαιτεί να αναλάβουμε πολλαπλούς ρόλους και ιδιότητες προκειμένου να ανταπεξέλθουμε. Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία υπαγορεύεται από έναν διαρκή καταναγκασμό για συνεχόμενη δράση, επίτευξη στόχων και επίδοση. Αυτό οδηγεί σε ψυχοσωματική εξάντληση και αποξένωση από τον αυθεντικό εαυτό και τους άλλους καθώς και απουσία νοήματος. Και ενώ στις τρέχουσες συνθήκες ζωής, δίνεται η εντύπωση ότι κάθε δυσκολία είναι αποτέλεσμα κάποιας ατομικής δυσλειτουργίας, αμελείται το πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτή εμφανίζεται (κοινωνικό, πολιτικό, οικογενειακό, εργασιακό, σχολικό κ.α). Είναι τότε που οι ψυχικές δυσκολίες, οι εγκλωβισμοί και κάθε είδους αδιέξοδα έρχονται στο προσκήνιο και κατακλύζουν το άτομο με τη μορφή άγχους, ψυχοσωματικών εκδηλώσεων, κατάθλιψης, διαπροσωπικών δυσκολιών, επικοινωνίας, κ.α, με έναν επαναλαμβανόμενο τρόπο που δίνει την αίσθηση ενός φαύλου κύκλου και ατομικής ανεπάρκειας.

Μέσα από το ταξίδι της συστημικής ψυχοθεραπείας, το άτομο βλέπει ότι το σύμπτωμα που το ταλαιπωρεί δεν είναι μία αμιγώς προσωπική του υπόθεση, αλλά ότι επιτελεί μια λειτουργία, την ένδειξη της δυσκολίας στο σύστημα όπου ζει. Πίσω και πέρα από τα συμπτώματα υπάρχουν βαθύτερες αιτίες και τρόποι που οι δυσκολίες εμφανίζονται. Όλες αποκτούν νόημα μέσα στο πλαίσιο στο οποίο λαμβάνουν χώρα.

 Στη θεραπευτική διεργασία, φωτίζονται οι πηγές της δύναμης που θρέφουν τα άτομα, οι δεξιότητες και οι ικανότητές τους να συνδέονται με τον αυθεντικό εαυτό τους και να είναι παρόντα στη σύνδεση με τους άλλους. Η θεραπευτική συζήτηση, αναπτύσσει έναν συνεργατικό χώρο διαλόγου και αναστοχασμού, όπου διευκολύνεται η ανίχνευση των καταστάσεων εκείνων που στέκονται εμπόδιο στην ψυχική εξέλιξη και ενθαρρύνει τη διεύρυνση εναλλακτικών δρόμων σε δυσάρεστες καταστάσεις.

Απώτερος σκοπός είναι το άτομο να καταστεί πιο ελεύθερο, πιο δημιουργικό και ψυχικά πιο ανθεκτικό, προκειμένου να ανακαλύψει περισσότερους τρόπους ύπαρξης από αυτόν που βιώνει στην εμπειρία ζωής του και να είναι σε θέση να επιλέγει την προσωπική του εξέλιξη με ευθύνη και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του.

Σκοπός στη ψυχοθεραπεία είναι να εμπλουτίσουμε την εξιστόρηση της ατομικής μας ιστορίας με καινούριους τρόπους αφήγησης , έτσι που να σπάει η ακαμψία η οποία παρεμποδίζει την προσωπική ανάπτυξη και ολοκλήρωση. Έτσι κάπως, οι ‘άγκυρες’ και κάθε είδους βάρη θα βιώνονται πλέον όχι σαν καθηλωτικές εμπειρίες αλλά ως εφαλτήρια μετασχηματισμού που θα φωτίσουν νέες πηγές γνώσης και ψυχικά αποθέματα.